Wereldberoemd! (2)

Bij deze zet ik de vertaling van het artikel even op de blog, het gebruiken van Google translate is wel amusant, maar doet niet echt recht aan de tekst.
Vertalen had ik gemakkelijk zelf kunnen doen, maar het leek Ina en mij een goed idee om dat door Teun te laten doen.
Hij was ruim 11 jaar toen we naar Noorwegen verhuisden, en zat in groep 8 van de basisschool.
Voor Teun zijn nederlands leek het ons prima dat hij de tekst vertaalde, ook om zijn opa een plezier te doen, die had gevraagd om een vertaling.
Zowel Ina als ikzelf waren onder de indruk van de taalvaardigheden van Teun, in de hele lap tekst had hij slechts 4 kleine foutjes getikt, dat was  heel goed gedaan als je bedenkt dat hij al bijna 5 jaar geen nederlandse les meer heeft op school, alleen noors en engels.

Om zijn werk volledig te benutten leg ik de vertaling daarom ook op de blog, net zo makkelijk voor de rest van de lezers.

Pendelen met Bob.

Het rode oppervlak blinkt. De driewieler is uitgerust met zwarte spijkerbanden.

Regent het, is het dak op. Is het donker, is het voorlicht aan. Het is geen probleem als het kwik naar beneden kruipt. Maar als het sneeuwt, staat hij thuis. ''Hij moet een motor hebben'', hebben meerdere vastgestelt. ''Hij moet bij ons in de buurt wonen, we zien hem zo vaak''. Hier komen er feiten om Bob, de velomobiel. En om Adri Manhave die heen en weer fietst naar zijn werk in Tyssedal met Bob.

Vanaf Kinsarvik naar TTI.

Adri woont in Kinsarvik. Dat betekent dat hij tussen 1 uur en 10 minuten en anderhalf uur trapt op weg naar een werkdag op TTI.

De fietscomputer laat 3500 km zien. Dat is de afstand die Bob gereden heeft sinds oktober vorig jaar toen Adri hem ophaalde in Nederland. Hier in het land zijn er maar tussen de 20 en 30 van deze soort. In Nederland, waar Adri geboren en opgegroeid is, zijn er ongeveer 1500 velomobielen. Ze zijn daarom zelden te zien hier en ook tussen alle fietsen in Nederland. – Ik heb rijbewijs en een auto. Ik fiets naar mijn werk omdat ik het leuk vind om te fietsen, zegt Adri. Hij heeft veel gefietst. Al vanaf zijn jeugd. Toen hij, zijn vrouw en zijn zoon vanaf Tyssedal naar Kinsarvik verhuizden, pendelde Adri met een racefiets. Na twee moeilijke winters zocht hij op internet naar velomobiel en kwam erachter dat ja, het was een fiets. – Dan kan ik hem gebruiken.

Wil niet terug.

Na een proefrit in een velomobiel, wil niemand terug naar pendelen met een racefiets, meent Adri. De schouders en de rest van het bovenlichaam zijn helemaal ontspannen. Geen stijve schouders. Alleen de benen werken. Het lichaam ligt achterover, het hoofd word ondersteund door een nekkussen. De stoel is behaaglijk. Lichten, knipperlichten en remlichten zijn op batterij. Ze werken ongeveer 5-6 uur voordat er moet worden opgeladen. – Ik blijf fit, voel me veel beter als ik fit ben. Behalve fietsen traint hij een paar keer per week karate in Lofthus. – Het is goed met wat ekstra voor de armen en de rest van het bovenlichaam. Hij fietst ook graag een trainingsrit met Bob. Of op de racefiets samen met de fietsgroep van IL Harding. Gekleed in een paar dunne broekjes, twee lagen met dunne truitjes, helm, handschoenen en een bril is hij klaar voor een demonstratie voor de fotograaf. – Het zijn weinig kleren, toch zweet ik, ook als het koud is. De minste temperatuur waarin ik heb gestart is min 8 graden. Als hij nachtdienst heeft, pakt hij de auto. Fietsen na een nacht werken is te zwaar. Adri heeft een vakdiploma. Hij werkt als operator in het ovenshuis. Hij en de familie verhuisden van Nederland via het Flytt til Hardanger-project, en Adri kreeg een vaste baan voordat ze hier heen kwamen, bijna 5 jaar geleden. – Voor ons werkte Flytt til Hardanger. Maar ik denk dat de bedrijven in Odda niet zoveel vakmensen kregen als ze wensten.

Suist over de Rv. 13

Vele maken zich zorgen over de veiligheid van de driewielige fietser die over de Rv. 13 suist, in het pikdonker en overdag. – Als je best mogelijk gezien wilt worden in het verkeer, moet je een gele of witte velomobiel kiezen. Ik koos rood omdat het mijn lievelingskleur is. De velomobiel kan kantelen in een bocht. In elk geval het model dat Adri heeft. Hij legt zich niet in de bochten zoals andere modellen kunnen. Daarom moeten de remmen aan in de nauwste bochten. Tot nu is het goed gegaan. Zelfs met een topsnelheid van 78,6 kilometer per uur. Dat was wel bergaf. – Ik heb het gevoel dat auto's beter oppassen voor de velomobiel dan voor normale fietsen. Ze wachten langer todat ze voorbij rijden. Voorbijgangers zijn ook nieuwsgieriger. Ze hangen uit het raam en fotograferen de rode ufo met hun mobieltelefoons.

Fototeksten

Tekst boven de foto rechts onder: Hij wekt bekijks. Geen twijfel daarover. – Wie is hij in dat rode ding, die raketauto die over de wegen rijdt?

Foto rechts onder: Beschermt. Adri Manhave heeft helm, bril, handschoenen en fietsschoenen aan.

Foto links boven: Met spijkers. De spijkerbanden liggen erop vanaf oktober todat de lente komt.

Foto links 2de van boven: Parkeerplaats. Bob heeft een eigen plaats achter het huis. Met dak.

Foto links 3de van boven: Tegen weer en wind. Het dak komt erop als het regent.

Foto links onder: Uitlating. De hond Ward word uitgelaten voor dat Adri met Bob wegfietst vanaf Kalhagen in Kinsarvik.

Foto rechts boven: Gestroomlijnd. De velomobiel is gebouwt op snelheid. Er wordt gezegt dat hij tussen 15 en 20 prosent sneller is dan een normale racefiets, toch kost het minder energie voor de fietser.

Midden foto: Bob. De naam kreeg hij omdat zijn vrouw toen ze hem voor het eerst zag, hem vondt lijken op een bobslee. Leg 50.000 kroner op tafel en je hebt een komfortabele en opzienswaardige fiets.

Tekst op voorpagina van de krant: Driewieler met 30 versnellingen. Hij heeft geen uitstoot en is het meest energie-efficiënte transportmiddel ter wereld. Dit volgens een vennootschap dat reklame aanbied voor bedrijven die zich wensen te profileren op een milieuvriendelijke manier. Op de Rv. 13 kun je regelmatig een reklamevrije uitgave van het voertuig voorbij zien suizen.

 

Tot de volgende keer!

 

Groeten, Adri.